عقیمـانه بارور میکنـم افکارم را

"کار عشق و عاشقی از ما گذشت"

درمیـانـه بحـرانهـا ، استعفـا میدهـم از التیـام

خـورشیـد را به مطبـخ میبرم و ظهرانه میخورم ، ماه را در اغوش میگیرم و لالایی می خوانـم

نور می خواهم چه کار ؟!

عاشقِ قلمم خـواهـم شد ، نوشته هـایـم هم میشونـد؛ جگر گوشه هایـم

عقیم می ماننـم و جگر گوشه هایـم را به دنیا خواهم اورد

افکـارم را صبح به صبح بیدار میکنم ، بزرگ میکنم ، زیبا میکنم ، دستشان را میگیرم و هدایتشان میکنم خدایی ناکرده گم نشونـد در این ازدیادِ جمعیت ،از کنار بعضی کوچه ها میگذرم و اخطار میدهم تنها به اینجا نیایـند ، نکنـد خم بشـود قامتِ سرو سانشان

انقـدر تنـومنـدشان خـواهم کرد که شایـد روزی در سایه یِ فیل افکنـشان کمی بخفتم و بیدار نشوم

اما دنیا بمانـد و سایه هایِ تنومـند ِ ارثیه ام که به عمر ابش دادم و بجان خریـدمش

عقیمـانه بارور میکنـم افکارم را

ما را چه به عشق ، جنـون ، خوابِ خوشِ دوست

مارا هـوسِ تاب و تب ِ تنـدِ تنِ اوست

مارا چه به چشم  ؛غروب ، خرمی ِ رود

مارا هوسِ راز ِ رزِ دخترِ جادوست