در حبسِ توام

بالهایـت را چیـدند و در اغوشم افتـادی؛

ان هنگـآم که هوا هنوز ابری و دنیا مه الود؛

ان هنگام که در ازدحام کابوس، رویا دیدم

و همان دورانی که چرخشِ زمین را در وسطِ قلبم و

مدار عشق را در چشمهایـت یافتـم..

در بغلم افتادی درچهاردهمین شبِ ماه تا سقوطِ شهاب را از یاد ببری

تو در اغوشم افتادی و من محبوس شدم ، مبهوت..

+تو حبسِ ابدی ..ابدی از زیبایی ها